zima...
za oknem bialy puch
sciele sie po swiecie niczym duch
konczy istnien wielu zycie
by na wiosne znow rozpoczac ich bycie...
zima...
prage w niej cierpienia zatopic
wszystkie swoje smutki nia skropic
by zamarzly problemy na chwile
by latwiej bylo mam przejsc mile...
zima...
nadchodzi bez ostrzezenia
na swej drodze nie zostawi zywego kozenia...
i co jest z tego??
czy mozna powiedziec o niej cos dobrego??.....
Życie...
jets takie piekne...
tak niezdobyte
Życie...
jest niedoceniane
tak zbesztane
tak sponiewierane
Życie...
Życie jest wszystkim
...
tylko ono nam pozostalo....
nicosc...
ona mnie zabija...
pochlania i mija...
kazdy dzien
kazda chwila
to nicosc ktora mnie zabija...
pustka...
tylko ona zamieszkuje me serce
tylko ona wypelnia ma dusze...
smierc...
tak jej sie boje
a tak chce isc w jej ramiona
byc blisko...........................................
opuszczona...
smierc zabrala mi przyjaciela
jedyne stworzenie ktore wypelnialo moje zycie
stracilo swoje....
chce zamknac sie gdzies w samotnosci
stworzyc swoj swiat
w ktorym...
w ktorym nie ma bolu
rozpaczy...
w ktorym jestem tylko ja i on................................
sam wiesz co czuje...
ty wiesz o czym snie....
marze o twym dotyku
o bliskosci twoich warg
by zatopic w nich swoje leki
by zatopic w nim caly swoj strach
jedno slowo otwiera nadzieje
drugie zadaje bol,
skazje mnie na cierpienie...
ale kocham swoje zycie
swe marzenia
ktore juz nigdy nie dozyja spelnienia......